Zmieniło się u mnie może nie wszystko czy wiele, ale jakoś mniej się zastanawiam nad tym co robię… Przestałam wszystko planować i dopinać. Jeśli muszę o czymś zadecydować, idzie mi to gładko. A ostatnimi laty miałam duży problem z podejmowaniem decyzji. Mam wrażenie, że coś się we mnie otworzyło. Mimo braku czasu, myślę o Was codziennie 😍❤

W dwa dni posprzątałam strych z myślą o miejscu na gimnastykę. Tylko moim miejscu. Pozostało mi go jeszcze urządzić. Tak po kobiecemu 😀. Będę tam też zioła suszyć. Jeśli mnie odwiedzicie – wszystkie się tam zmieścimy 😉

Dla mnie najważniejsze było to, że jechałam na warsztat bez oczekiwań. Na pewno ciekawa.

W trakcie, jak już mówiłam – starło się stare z nowym. Niby wszystko nowe, a gdzieś głęboko czułam – że to znam, że to już było…

Jestem raczej zdystansowana. A między Wami nie miałam problemu z mówieniem o trudnych sprawach i płaczem. To nie zdarza mi się nigdy wsród obcych ludzi. Chyba, że na pogrzebie 😉😂

Po powrocie poczułam ulgę i nabrałam wiary w to, co robię

Fizycznie jestem zmęczona, ale mam w sobie też wiele radości i optymizmu.

Zaczęłam też rozgraniczać zadania w domu. Nie rzucam się na wszystko.

Witaj Małgosiu. Kilka dni temu dowiedziałam się o gimnastyce słowiańskiej. Tak trafiłam do Ciebie. Zaczęłam od codziennego wykonywania pozycji wyjściowych, odtworzyłam Twój ostatni filmik i po troszeczku dowiaduję się coraz więcej. Do tej pory starałam się być aktywna, ćwiczyłam codziennie jogę i szukałam sposobów pracy z emocjami, które w ostatnim czasie porządnie dały mi o sobie znać. W 2018r. dwukrotnie straciłam ciąże i dodatkowo zbiegło się to z nagłym odejściem mojego taty na moich oczach. Trzymałam się, ale po tym wszystkim odezwało się ciało, tzn odczuwam ból w prawym górnym odcinku pleców (manualnie czuję, że w tym miejscu mam mocno pospinane mięśnie jak pręgi). Zauważyłam, że ból się nasila,kiedy się czymś zdenerwuję. Jestem zdumiona, bo aż wstyd mi się przyznać… po samych pozycjach wyjściowych 3 światów zauważyłam, że zaczynam czuć pożądanie, jakieś pobudzone krążenie w dolnej części ciała 😉 Dodam, że od bardzo długiego czasu nie miałam najmniejszej ochoty na bliskość z mężem – około roku… Czuję, że muszę iść dalej 😉 chociaż nie chcę oczekiwać, po prostu chcę ćwiczyć. Oczywiście czuję lekkie zakwasy, ale to chyba musi tak być… ? Planuję zamówić Twoje karty i pracować dalej. Wspominałaś, że możesz mi wyliczyć mój zestaw urodzeniowy i żebym w tej sprawie napisała do Ciebie. Pozdrawiam serdecznie.

“Po wykonaniu kilku ćwiczeń z przyjaciółką nad rzeką, czułam się tak wspaniale jakbym odżyła.

Jak byłam z Marta nad Supraślanka to czułam całą Sobą. Magia kobiecości i przyrody. Siła piękna.

Poczułam w sobie taką tajemniczą seksowną kobiecość jakiej nigdy wcześniej nie czułam, a mam 38 lat

Coś pięknego.

Jeszcze jedno zaobserwowałam. Że jakaś taka niewidzialna więź się pojawiła miedzy mną i innymi kobietami.”

Cześć Małgosiu 🙂

Zauważyłam, że kiedy zaczęłam ćwiczyć gimnastykę słowiańską w Giżycku od razu wiedziałam, że to ćwiczenia dla mnie. Teraz w wakacje ćwiczenia w domu z Tobą w grupie on-line spowodowały, że jeszcze bardziej poczułam te ćwiczenia, mogłam odtworzyć je na drugi dzień i powtarzać po kilka razy 🙂.

Moja postawa bardzo się zmieniła, czasem stojąc bokiem do lusterka myślę sobie jak pięknie wyglądam, kiedy łopatki są ściągnięte, a klatka piersiowa otworzyła się jeszcze bardziej, pewność siebie wzrosła, miednica ma większą świadomość ruchów, moje miesiączki nie są już tak bolesne, nie biorę tabletek.

Wcześniej miałam okazję popracować z ciałem na kursie Lomi Lomi Nui u Marty Gierczyńskiej i też zauważyłam jak ważne jest nasze ciało, że napięte ciało może wpływać na nasze myśli, postawę w życiu, jak różne blokady w naszym ciele, mogą blokować nas w życiu. Jak emocje duszone w sobie mogą wpłynąć na nasze zdrowie. Jak ważny jest świadomy oddech, którym możemy wszystko.

Teraz czuję, że gimnastyka jest takim moim miejscem, do którego chcę wracać, gdzie czuje się bezpiecznie, czuję się wyjątkowa.

Ostatnio rozmawiałam z ciocią, z którą dość dawno się nie widziałam. Mówi do mnie: “Kasia widzę u Ciebie zmianę, jesteś taka pewna siebie i widać, że w duchu spokojniejsza”.

Mówię: tak to prawda jest inaczej. Czuję się dobrze. Mam więcej energii, rzeczy które wcześniej sprawiały mi trudność nie są problemem a przyjemnością. Zaczęłam oczyszczać przestrzeń w domu. Pozbyłam się rzeczy, ubrań, których już nie potrzebuje. I czuję się z tym świetnie 🙂

Widzę, że moja postawa wpływa na moją rodzinę, mojego męża, jak ćwiczę, relacje pięknieją 🌈❤️💏.

Jestem wdzięczna za gimnastykę słowiańską Małgosiu, dziękuję ❤️❤️❤️.

Byłam na weselu … to Małgosia nie wiem …. non stop mężczyźni mnie zaczepiali.

Jakby byli mną oczarowani.

Nagle okazuje się, że znajduje sukienkę, mąż zaskoczony pozytywnie – aż muszę pokazać Ci.

Hej, Gosiu.

Z tej strony Ana z Twojej grupy na FB. Chciałam wysłać Ci maila na temat działania w moim życiu GS. No to się wzięłam za to niemal od razu po kręgu on-line i po przeczytaniu Twojego posta „Kto Kogo”. Utożsamiam się trochę z kobietą, którą tam cytujesz. W sumie ja też lepiej kontaktuję się ze swoją złością na mężczyzn. Głównie na ojca, bardzo mi wywala ostatnio na niego, ale dzięki temu coś się ruszyło w przestrzeni. W nieoczekiwaną stronę, ale się ruszyło. Ta złość jest inna, mniej ślepa, bardziej przytomna. Uziemiona. Mniej tęsknię za mężczyzną (głęboka rana ojcowska…). Czakra seksualna równoważy się – nie muszę już pasożytować energetycznie na pierwszym lepszym facecie, który się do mnie uśmiechnie (GS to ładnie uwypukliła, bo przed nią przepracowałam sporo traum).

Ale jak dzisiaj na zajęciach on-line powiedziałaś, żebyśmy się skontaktowały z nasza kobiecą energią, to powiem ci, że…było trudno. Bałam się. Wstydziłam się. Tak jakbym miała stanąć naga przed lustrem i nie powiedzieć sobie nic okropnego.

Pod względem fizycznym: silniejsze lędźwie, elastyczniejsze. Spokojniejsze łopatki. Lepsze osadzenie w sobie. I to, co mnie najbardziej zszokowało: Przy winorośli (ale i innych ćwiczeniach z Dolnego Świata) poprawia mi się wzrok! Mam wadę, nie jakąś wielką, ale powinnam chodzić w okularach. Widzę za mgłą w sumie wszystko, a po winorośli i głębokim skupieniu w tym ćwiczeniu – widzę ostrzej. Zgłupiałam jak to odkryłam. Efekt trwa krótko i zaczęłam się zastanawiać na jakiej zasadzie to ćwiczenie działa? Co konkretnie rozluźnia? Tak czy siak, otwiera ciało: w ogóle moje ulubione ćwiczenia to te z Dolnego Świata. Chociaż najbardziej mnie bolą i „zmuszają” do bycia, czucia ciała, jego ograniczeń. Inne rzeczy to: prawa strona ciała jest przed chwilę cieplejsza przy ćwiczeniu ze Średniego Świata (tam, gdzie formuje się skrzydło, bardzo je lubię, uspokaja mnie).

Trudno mi puścić męską rolę. Jak byłam w związku z facetem to mu obcięłam jaja, mówiąc  bez owijania w bawełnę. Dopiero teraz się uczę być w swojej mocy, a to jak zmiana całego oprogramowania w mózgu (mnóstwo kobiet w moim rodzie kastrowało swoich facetów, moja mama też). GS jest w swojej delikatności i statyczności bardzo taka…wymagająca. Ale nie jak facet, jak żołnierz którym od zawsze musiałam być. To jest ta matczyna mądrość, która jest mi w sumie raczej obca. Albo inaczej: kojarzy mi się z bólem. GS to nie fitness ani siłka. A łapię się na tym, ze „o, boli, to cisnę dalej”, dopiero po chwili ta nowo obudzona częśc mnie mówi „nie ciśnij, tylko przestań”. I z taką niechęcią i poczuciem PRZEGRANEJ (! ) odpuszczam. Ja bardzo dużo kontempluje w trakcie praktykowania. Poważnie podchodzę do wykonywania . Bo coś w tym jest, że GS jest w nas, nie poza nami. To jest nowe spojrzenie na gimnastyke jako taką. My ją mamy odkrywać w sobie a nie instalować nowe schematy z zewnątrz.

Szukam drugiej pracy. Jeszcze do niedawna nie miałam żadnego problemu ze znajdywaniem zatrudnienia, a teraz? Nic mi nie idzie :D. I najlepsze jest to, że nawet się już tak nie boję o kasę, (chociaż nadal się boję trochę, co mi pokazał kosmos, psując mi pralkę w najmniej odpowiednim momencie życia, hahahaha). Czuję to otulenie matczyne, to zapewnienie „będzie dobrze”, „tak ma być” i to cholerne „odpuść”, hahahahaha. Nie wiem, w którą stronę iść jeśli chodzi o pracę, ale może z czasem, dzieki też GS pozwolę sobie usłyszeć te szepty duszy. Bo ona mi szepcze, ale ja uparciuch jestem i żołnierz, więc no JA (rozum) WIEM LEPIEJ. Kurcze, jestem na etapie przepoczwarzania chyba, jak tak czytam to co piszę tutaj. Jedną nogą tu, drugą tam. A jeszcze zbliża się słońce w Skorpionie, ja nie wiem, hahahaha

Dzięki GS uczę się chyba głównie szacunku do swojego ciała, do jego ograniczeń. Szacunku do innych, do ich ograniczeń (chociaż ostatnio się pożaliłam na Twojej grupie na panie z GS w moim mieście, teraz to mam moralniaka po tym, bo kurcze…one mnie striggerowały. To nie tak, że mnie to nie ruszyło, wręcz przeciwnie, heh… Bałam się ich cieni, bo to trochę tak jakbym słyszała echo tego, kim jestem/byłam. Może nigdy nie zostanę instruktorką GS, może to nie moja droga, a może po prostu na to za wcześnie. Dusza prosi, żeby się oczyszczać różnymi sposobami, teraz ma zajawkę na GS, tak do tego uczę się podchodzić, nie fiksować na punkcie OSIĄGANIA SUKCESU. Sukcesem jest to, ze nie skończyłam w rynsztoku, a mogłam, bo miałam ku temu szlak wytyczony. Co innego wybrałam).

Jak metamorfoza to metamorfoza, a co! Hahaha

A co do Kart: no petarda, co tu dużo pisać J Lubię na nie patrzeć, lubię je mieć obok siebie, lubię czuć że są. Dbam o nie, jestem dla nich delikatna. Czułam, że ja bez nich nie zacznę ćwiczyć. Czekałam, aż dojdą, żeby móc z nimi praktykować. Jak tylko się dowiedziałam, że do GS są karty, to w głowie pojawiło się marzenie „będę mieć karty” i po kilku miesiącach dzięki Twojemu konkursowi, otrzymałam piękne karty, energetyzujące J

Długo wyszło, nie wiedziałam że aż tyle. A to chyba i tak nie wszystko. Cieszę się, że Ciebie znalazłam, bo swoja postawą pokazujesz gdzie druga osoba ma swoje zranienia i nieoświetlony cień, a przy tym jesteś ciepła i mocna. Za to Ci dziękuję najbardziej.

Pozdrawiam i do zobaczenia na kolejnych zajęciach on-line.